Moeder Maria, geef me drie zonen, jammerde mijn vader vroeger als hij door mijn moeder, mijn zussen en ikzelf werd aangesproken op zijn kleren. Hij werd er gek van dat we hem ‘Jezus’ noemden als hij rondliep in een witte blouse, witte broek en sandalen.

Zijn gebeden zijn verhoord. Maria heeft hem een zoon geschonken in de vorm van mijn Portugese vriend. Vriendlief moet eerst afstuderen in de robotica voordat we een huis kopen en daarom logeren we bij paps en mams.

Ik voel me weer net een puber. Als ik naast mijn lief in bed lig, durf ik me bijna niet om te draaien, als de dood dat het bed gaat kraken waardoor mijn ouders allemaal dingen in hun hoofd halen. Seks en ouders gaat nooit samen.

Vriendlief vindt het echter fantastisch bij mijn ouders. Vorige week trof ik hem puzzelend met mijn moeder aan in de woonkamer. Eergisteren maakte de Portugees Hollandse erwtensoep voor mijn ouders die terugkwamen van een lange wandeling.
Ik zie de bui al hangen als we vertrekken. Paps en mams willen hem niet kwijt.

Er zit maar een ding op. Vriendlief maakt voor zijn scriptie een robot die zo op hem lijkt, dat mijn ouders hun huisvriend en geadopteerde zoon niet hoeven te missen. Ik hou lekker het echte exemplaar waar ik eindelijk zonder gevoel van schaamte, het bed mee mag laten kraken.

Deze column verscheen eerder in de kranten van Holland Media Combinatie