Even terug naar twee jaar geleden.
Schrijven, interviewen, grappen maken, zingen, de moraalridder uithangen, heel erg van de wereld houden.
In 2010 presenteerde ik bij Omroep Bo de Thuiswedstrijd, een interviewprogramma over mensen uit de Bollenstreek. Dit fragment is uit een interview met Kees van Dam die over zijn zieke vrouw Margriet praat.
Papa Mama
Op zaterdagochtend lees jij normaal de krant
Maar nu sta je voor de 10e keer
met wat dozen in de hand
Je dochter is opnieuw gestrand
Op de snelweg van het leven
En ze zegt: ik logeer maar even
Maar ze zit er nu al een maand of zeven
En elke dag hoor je haar gevloek
Mam, waar is mijn spijkerbroek
Help mijn ov-chipkaart is weer zoek
Papa mama
Over twintig jaar
Heb ik mijn zaakjes voor elkaar
Sta ik eindelijk voor jullie klaar
Dan schrob ik jullie oude lijf
Mam klaagt wat zijn mijn knieën stijf
Pap zegt: je bent nu ook al een oud wijf
En we spelen samen rummikub
Pap wint want hij zit op een club
Zijn handen leggen trillend drie maal vier
De kamer buldert van zijn plezier
Wees niet afhankelijk van je eigen man
Het is belangrijk dat je altijd zelf
je eigen broek ophouden kan
Maar ja, niet alles loopt volgens plan
de werkgelegenheid valt niet mee
En nu eten ze met zijn twee
Niet uit zijn maar jouw portemonnee
Heeft ze eindelijk het huis van haar verlangen
Moet je met haar in de Gamma door die gangen
Op zondagochtend in het huis behangen
Papa mama
Over twintig jaar
Heb ik mijn zaakjes voor elkaar
Sta ik eindelijk voor jullie klaar
Dan schrob ik jullie oude lijf
Mam klaagt wat zijn mijn knieën stijf
Pap zegt: je bent nu ook al een oud wijf
En we spelen samen rummikub
Pap wint want hij zit op een club
Zijn handen leggen trillend drie maal vier
De kamer buldert van zijn plezier
Soms denk je: wanneer wordt ze volwassen?
Is ze eindelijk tegen het leven opgewassen?
Kan ik gaan rumikubben of gaat klaverjassen
Maar misschien vraagt ze over een paar jaar
Kun je op mijn kinderen passen?
Papa mama
Over twintig jaar
Heb ik mijn zaakjes voor elkaar
Sta ik eindelijk voor jullie klaar
Dan schrob ik jullie oude lijf
Mam klaagt wat zijn mijn knieën stijf
Pap zegt: je bent nu ook al een oud wijf
En we spelen samen rummikub
Pap wint want hij zit op een club
Zijn handen leggen trillend drie maal vier
De kamer buldert van zijn plezier
Ik kijk omhoog en zie de hemel op een kier
En ik smeek laat ze nog even hier
Sta je ook altijd veeeeeeuuuul te lang onder de warme douche? Ik voel me er altijd schuldig over. Koud douchen is de oplossing. Schijnt ook nog eens super gezond te zijn. Ik maakte er een vlog over voor Libelle TV
Een eigen liedje. Met de fantastische Jasper Swunk op de piano.
Al jaren zoekt Malika Cieremans naar die ene plek. Een plek waar al haar idealen samenkomen, waar voor de aarde en alle dieren wordt gezorgd en waar in liefde met elkaar wordt samengeleefd. Maar ondanks de intensieve zoektocht en het grote verlangen, slaagt Malika er niet in om dat ideaal te vinden. Totdat ze in 2009 een commune in het zuiden van Portugal ontdekt. De plek waar alles samen lijkt te komen. ‘Tamera, het leven in een commune’ geeft een kijkje in het leven van Malika in deze veganistische, zelfvoorzienende leefgemeenschap. Een commune waar ze iedere dag bezig zijn met de ‘waarom-vragen’ van het leven. En met de vragen ‘wie ben ik’ en ‘wat doe ik hier op aarde?
Link staat Op NPO Gemist.
http://www.npo.nl/tamera-het-leven-in-een-commune/28-10-2013/WO_NCRV_419137
De film is door mij gemaakt. Beelden zijn van Nick Blakenburg.