Ik ben nooit echt vies van een beetje vrouwelijk bloot; vrouwen mogen van mij hun lichaam laten zien. Ik huppel graag met een kort rokje door de stad en dat doe ik echt niet alleen voor de winkelruit. En een beetje inkijk vind ik een expressie van mijn vrouwelijkheid.
Maar toen ik keek naar de clips van Rihanna en Miley bekroop me een gevoel van onpasselijkheid. Ik zag ronddraaiende tongen, schuddende billen en kronkelende heupen; het leek wel alsof ik naar een pornofilm zat te kijken.

Ik vroeg mezelf af waarom ik me er zo aan stoorde. Was dit niet ook gewoon een vrijwillige keuze? Een expressie van hun vrouwelijkheid? Waarom voelde het zo ongemakkelijk aan?

Normaal gesproken ben ik namelijk niet zo moeilijk met blote benen en borsten. Sterker nog, ik vind het volstrekt belachelijk dat veel mensen in mijn omgeving moeilijk doen over Carice die naakt door het beeld hobbelt, terwijl diezelfde mensen iedere avond op tv naar zeer gewelddadige series kijken, zonder zich af te vragen wat voor invloed dat op hen heeft. Of dat naaktlopen verboden is in Nederland, maar dat wij het steeds normaler vinden dat er honderdduizenden mensen rondlopen met bontkragen op hun jas. Hoe kan het nou toch dat de dingen die gebaseerd zijn op ‘liefde, vrijheid, lust en plezier’ het verliezen van de dingen die zijn gebaseerd op ‘haat, misbruik, moord en vernietiging’?

Ik ben daarom eigenlijk een voorvechter van nog meer blote tepels op televisie. Ik hou wel van Carice d’r lichaam. Vooral in de zogenaamde ‘onfunctionele naaktscènes’.  Van naaktscènes die totaal nergens op slaan. Van je tandenpoetsen in je evakostuum bijvoorbeeld.

Ik hou ervan omdat het zo volstrekt normaal is. Omdat iedereen het thuis doet. Ik zou zo graag willen dat die nutteloze scènes ook in Hollywood films voorkomen. Dat George Clooney de planten water geeft in zijn nakie.

Het gebeurt alleen niet. In Hollywood wordt naakt alleen een heel klein beetje getoond tijdens vrijscènes. Maar daardoor geeft ze het lichaam onbedoeld maar 1 functie; die van seks. En volgens mij is dat in het preutse Hollywood nou net niet de bedoeling.

In het Midden-Oosten maken ze zelfs een nog grotere fout. Omdat de seksuele opwinding die het vrouwelijk lichaam kan bezorgen, ook daar blijkbaar zwaarder weegt dan al die andere functies van het lichaam, bedekt ze haar volledig. Daarmee wordt de boerka in mijn ogen symbool van het seksisme.

Dat voelt ongemakkelijk. En ik begrijp nu dat ik dat ongemakkelijke gevoel ook had toen ik naar Rihana en Miley Cyrus zat te kijken. Zij lijken in de clips ook alleen te willen zeggen dat het lichaam een lustobject is. Het enige verschil met het Midden-Oosten is dat de zangeressen dat nou juist wel willen zijn en de moslims nou juist net niet.

Maar ons lichaam is zoveel meer.  Zonder lichaam kunnen we niet genieten van de warme zon op onze huid, van de kriebels in onze buik als we verliefd zijn, van dat warme bad na die harde plensbui, van die maaltijd die zo goed heeft gesmaakt enz.

We doen te moeilijk. Natuurlijk is seks een onderdeel van ons lichaam. Is een been soms een middel om te verleiden en is een tong er gelukkig ook om iemand te bekoren. Maar we verliezen ons nu te veel in extremen.

Een lichaam is iets wat iedereen heeft. Iets wat je elke dag in de spiegel tegenkomt. Wat mij betreft is je blootje, gewoon je blootje.