Vandaag heb ik besloten een maand lang de regering te pesten. Ik doe namelijk mee aan de Buy Nothing New-Maand en koop daarom komende 30 dagen helemaal niets nieuws. Ik upcycle, leen, ruil en maak mijn benodigde spullen wel.

De oerwouden zijn er blij mee. Maar ik zie de hoofden van Dijsselbloem en Rutte al voor me als ik ze dit zou vertellen. ‘Oh nee, daar gaat onze crisisaanpak.’

Want volgens onze regering is het antwoord op de crisis ‘consumeren’,  ‘consumeren’ en nog eens ‘consumeren’. Dan zou de economie wel weer gaan groeien.

Volgens veel journalisten geeft deze kleine samenvatting de visieloosheid van Rutte weer. Voor mij is het beleid vooral één groot raadsel. Rutte probeert namelijk een crisis op te lossen door een andere te verergeren.

Namelijk de milieucrisis. En gek genoeg heb ik daar nog geen journalist of oppositielid op het Binnenhof over gehoord (al kan het natuurlijk zo zijn dat ik heb zitten slapen).

Het valt mij überhaupt op dat ‘economie’ en ‘milieu’ in de media en in Den Haag twee verschillende dingen zijn, terwijl ze toch echt in elkaar overlopen. Ik heb bij een persconferentie nog nooit iemand horen vragen; ‘zeg meneer Rutte, meer consumeren: is dat wel zo’n goed idee voor het behoud van de aarde?’

Sterker nog, ik heb de vraag bij Nieuwsuur weleens aan de vergadertafel geopperd en kreeg vervolgens een uiterst verbaasde eindredacteur over mij heen. ‘Economische groei hebben we altijd nodig en we moeten altijd blijven consumeren. Dus dat is geen verhaal voor een item.’ De man keek me aan alsof ik gek was.

Ik snapte die mening toen niet, ik snap het nu nog steeds niet. Journalisten zijn waakhonden; ze moeten politici controleren. Alles wat in Den Haag wordt gecreëerd, alle wetten die ze daar aanmaken en besluiten die ze daar nemen, moeten door journalisten onder een grote loep worden gelegd. Het economische systeem wordt voor een groot deel gecreëerd door politici. Ik vind het dus de taak van de journalistiek om ook dat te controleren. Vooral omdat de gitzwarte consequenties van dit systeem al jaren zichtbaar zijn.

En daarom ben ik zo blij met De Buy Nothing New-maand. De initiatiefnemers doen die controle wel. Niet door te vragen, maar door te doen. Ze kleuren buiten de lijntjes van dit systeem. Voor hen is niet consumeren, maar consuminderen de oplossing van de crisis.